Ιστορική Αναδρομή Μέρος 2ον
Το Ίδρυμα μετά την αποπεράτωση των εργασιών.
11Μαΐου 1997.
Ημέρα των Εγκαινίων του Ιδρύματος.
Την Κυριακή των Μυροφόρων 11 Μαΐου του 1997 και ώρα 4:00 μ.μ., με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια και μέσα στην αναστάσιμή περίοδο, έγιναν τα εγκαίνια του Ιδρύματος. Πλήθος κόσμου από την περιοχή των Βατίκων και από άλλες περιοχές της Ιεράς μας Μητροπόλεως ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των εγκαινίων του Μητροπολίτου μας και έδωσαν όλοι, άρχοντες και αρχόμενοι το ευλογημένο παρόν. Μια ακόμη απόδειξη της αγάπης και της αφοσίωσης του κόσμου στον Πνευματικό του Πατέρα και η στήριξη στο φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί.
Ο Σεβασμιώτατος την στιγμή της αφίξεώς του στο Ίδρυμα για την τελετή των εγκαινίων περιστοιχιζόμενος από τους κληρικούς της περιοχής.
Πλήθος κόσμου παρευρέθη στην τελετή. Όλοι έδωσαν το ευλογημένο παρόν.
Ο Σεβασμιώτατος τελεί την ακολουθία των εγκαινίων. Αμέσως μετά ο Διευθυντής του Ιδρύματος π. Παναγιώτης Αρώνης καλοσώρισε τον Σεβασμιώτατο και όλους τους προσκεκλημένους λέγοντας τα ακόλουθα:
«Τις ούν τούτων των τριών πλησίον δοκεί σοι γεγονέναι του εμπεσόντος εις τους ληστάς;» Ορθή, κατηγορηματική και Θεϊκής Σοφίας πλήρης η προτροπή του Διδασκάλου Ναζοραίου Ιησού. «Πορεύου και σύ, ποίει ομοίως». Σεβασμιώτατε, η ενορία και πόλις της Νεαπόλεως, σας υποδέχετε με σεβασμόν προσήκοντα, πόθον και αγάπην περισσήν, τούτην την ημέρα που ξεχωριστό σταθμόν αποτελεί για τον βίον της ενορίας μας αλλά και ολοκλήρου της περιοχής των Βατίκων. Σήμερα, αφού από σήμερα και πέρα τούτο το Ίδρυμα, θα γίνεται αιτία να δοξολογείτε ο Πανάγαθος Θεός. Κληρικοί ευλαβέστατοι, κύριου εκπρόσωποι των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της περιοχής μας και του Νομού, ευσεβέστατοι, το της αγίας ημών εκκλησίας αποτελούντες πλήρωμα, κυρίες και κύριοι, που ως άλλοι απόστολοι εκ περάτων συγκεντρωθήκατε εδώ, σας καλωσορίζουμε και σας παρακαλούμε: Ευλαβικά, ανατείνατε τον νουν και την καρδιά προς τον αναστάντα Κύριό μας και διατυπώσατε μία προσευχή με όσην έκαστος διαθέτει δύναμιν. Διότι ηυδόκησεν ο Κύριος να είμαστε εδώ όλοι για την τελετήν των εγκαινίων του Ιδρύματός μας. Σεβασμιώτατε, προ ολίγων μηνών, σας επεσκέφθησαν στο γραφείο σας τα μέλη του Σωματείου «ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΓΕΡΑΜΑΤΑ» με Πρόεδρον τον κύριο Γεώργιον Κολυβόδιακον, για να σας παρακαλέσουν μη μπορώντας πλέον να βαστάξουν ένα τόσο μεγάλο βάρος εις τους ιδικούς τους ώμους, να σας παρακαλέσουν όπως, σεις αναλάβετε την αποπεράτωση και τη λειτουργία του Ιδρύματος τούτου. Ασφαλώς Σεβασμιώτατε, θα μπορούσατε να αρνηθήτε αυτήν την παράκλησιν και θα είχατε κάθε λόγον. Αφού το βάρος στους αγίους ώμους σας από τα Ιδρύματα που ήδη λειτουργούν και άλλα που βγρίσκονται υπό αποπεράτωση είναι δυσβάστακτο.
Όμως, η μεγάλη σας καρδιά που όλον τον κόσμον χωρεί, πως ήταν δυνατόν να αφήσει έξω από αυτόν τον πνευματικόν χορόν της Μητροπόλεώς μας τα όμορφα Βάτικα; Έτσι λοιπόν προσθέτοντας έναν ακόμη σταυρόν δεχθήκατε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια συγκλονηστική για μένα στιγμή που έζησα κοντά σας και που σας παρακαλώ επιτρέψτε μου να αναφέρω. Επισκεφθήκατε το Ίδρυμα πριν ακόμα αρχίσουν οι εργασίες για να το εξετάσετε και να δώσετε τις πρώτες κατευθύνσεις. Αμέσως μετά, κατευθυνθήκατε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου, τον Ιδρυματικόν ναόν τώρα πια, και εκεί γονατίσατε, προσευχηθήκατε με δάκρυα στα μάτια στον Άγιο, και ζητήσατε την Θείαν ενίσχυσιν. Πήρατε δύναμη, και με αποφασιστικότητα δώσατε τις πρώτες εντολές. Σεβασμιώτατε, η μεγάλη σας πίστη στην Πρόνοια του Θεού, η μεγάλη σας αγάπη για την Μητρόπολή σας, για τον δικό μας τον τόπον, για τους πάσχοντες αδελφούς μας, κινητοποίησε τους πάντας. Στην έκκλησή σας προς βοήθεια, έσπευσαν όλοι οι Βατικιώτες και όχι μόνον. Οι ομογενείς μας ξεσηκώθηκαν και παρήγορα μυνήματα συμπαραστάσεως άρχισαν από παντού να καταφθάνουν. Καιο όλοι οι υπεύθυνοι και οπι εργαζόμενοι σε τούτο το Ίδρυμα πέρνοντας ευλογία και γραμμή από τις συχνές επισκέψεις σας έκαναν τον πόθο σας, πόθο δικό τους, έκαναν την αγωνία σας, αγωνία δική τους και έτσι το έργο αυτό μέσα σε διάστημα λιγότερο των 8 μηνών ολοκληρώθηκε. Είναι πλέον έτοιμο να προσφέρει στοργή, θαλπωρή, είναι πλέον έτοιμο να προσφέρει γαλήνη και ανακούφιση, στέγη και τροφή σε όλους τους πονεμένους τους γηρασμένους και μόνους της περιοχής μας. Να προσφέρει την αγάπη του καλού Σαμαρείτου που δεν είναι άλλος από τον Επίσκοπό μας. Σας προσφέρουμε την ευγνωμοσύνη μας και τις ευχαριστίες μας. Πολλά τα έτη σας. »
Τον λόγο στην συνέχεια πήρε ο κ. Δήμαρχος Βοιών, κ. Κωνσταντίνος Τσάκος:
«Σεβασμιώτατε, άγιοι πατέρες, κύριε Βουλευτά, κύριε Διοικητά του ΚΕΕΜ αρχές του τόπου φίλοι και φίλες. Δεν θα εκφωνήσω λόγο πύρινο, αλλά καποιες ζεστές λέξεις νιώθω την ανάγκη πως πρέπει να τις πω. Γιατί αυτές οι εκφράσεις αποτελούν την αλήθεια των γεγονότων για το Γηροκομείο που έχουμε μπροστά μας. Δεν θα ανατρέξω ιστορικά γιατί αυτό το Γηροκομείο έχει ξεκινήσει λίγα χρόνια πριν και τώρα παίρνει σάρκα και οστά. Χίλια ευχαριστώ απλά στον κύριο Γεώργιο Κολυβόδιακο. Το ίδιο και για τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα στα προηγούμενα χρόνια. Στους ανθρώπους που αποφάσισαν και που συνετέλεσε σε αυτό τεράστια η προσωπικότητα του Μητροπολίτη μας. Χίλια ευχαριστώ στο ίδιο τον Δεσπότη μας που πραγματικά δέχτηκε ένα φορτίο τεράστιο μέχρι να φέρει το Γηροκομείο αυτό έτοιμο για τη λειτουργία. Και που καμαρώνουμε όλοι αυτή τη στιγμή. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πως οι Λάκωνες είμαστε τυχεροί που είναι ο πνευματικός μας πατέρας και Μητροπολίτης μας. Θα ήθελα ακόμη να υπογραμμίσω την ομορφιά της ψυχής της κυρίας Μαρίας Κυριαζοπούλου που η πράξη της την έκανε κάτι δικό μας και αίμα μας. Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω ευχές και σκέψη λίγο παραπάνω για το Γηροκομείο γιατί το να φτιαχτεί και να αρχίσει να λειτουργεί ένα έργο ίσως είναι πολύ δύσκολο, αλλά να λειτουργεί όμως στην αποστολή του είναι περισσότερο δύσκολο. Σε όσους συνετέλεσαν και βοήθησαν για να γίνει το Γηροκομείο που καμαρώνουμε χίλια ευχαριστώ εκπροσωπόντας τη Δημαρχεία της Νεαπόλεως.»
Εκ μέρους του Συνδέσμου Νεαπολιτών, ο κ. Γεώργιος Διακόπουλος απήυθυνε σύντομο χαιρετισμό και ακολούθως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας απευθήνθη στους προσκεκλημένους του οποίου την ομιλία παραθέτουμε:
«Κύριε Βουλευτά, κύριε Ταξίαρχε, κ διοικητά του ΚΕΕΜ, κυρια διευθύντρια της περιφερειακής διευθύνσεως, Στρατηγέ μου, κύριοι Ναύαρχοι, κύριε Διοικητά της Αστυνομίας Νεαπόλεως, πρωτίστως ευλαβέστατοι κληρικοί πολύτιμοι συνεργάτες μου, αγαπητοί δωρηταί και δωρήτριαι, ευεργέται και ευεργέτριαι αυτού του Ιδρύματος που μόλις εγκαινιάσαμε, υπάρχουν στιγμές που μπορεί κανείς να πει πολλά και να μην έχει τελειωμό. Και υπάρχουν στιγμές που η συγκίνηση του βάζει φραγμόν στην γλώσσα ώστε να μη μπορεί να πει τίποτε. Μια τέτοια στιγμή τη ζω σ’ όλο της το μεγαλείο. Αλλά βλέπω τόσο λαό μπροστά μου, τόσους ανθρώπους που ήλθαν απ’ όλα τα μέρη της Λακωνίας και προς χάρη αυτού του ευλαβεστάτου λαού, πιέζω τον εαυτό μου για να μπορέσω να αρθρώσω λίγα λόγια λόγια ευγνωμοσύνης λόγια επαινετικά για αυτόν τον ευλογημένο λαό, που κατοικεί σε τούτον τον ιστορικό τόπο. Η ημέρα η σημερινή είναι ημέρα γιορτής της αγάπης και της τόλμης. Οι μυροφόρες είχαν αγάπη μέσα στην καρδιά τους και με κίνητρο αυτή, απέκτησαν την τόλμην και έκαναν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν οι άνδρες. Και έφυγαν νύχτα από τα σπίτια τους και πήγαν για να αλείψουν με μύρα το θαμμένο σώμα του Χριστού μας. Δεν υπολόγισαν ούτε τους στρατιώτες που εφύλασσαν τον τάφο, ούτε τον μεγάλο λίθον με τον οποίον οι εχθροί του Εσταυρωμένου τον είχαν σφραγίσει, δεν υπολόγισαν τον εαυτό τους, κίνητρο για αυτές ήταν η αγάπη. Κι όταν κανείς αγαπάει, δεν φοβάται. Κι όταν έφτασαν επήραν αμέσως την αμοιβή. Είδαν τον τάφον κενόν, και ο αστραπόμορφος άγγελος που εβρίσκετο εκεί με μία ρητορική ερώτηση και απάντηση τους λέγει. Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών; Ουκ εστιν ώδε, αλλ’ ηγέρθη. Κι έτσι πρώτες αυτές χαίρονται ακούοντας την ανάστασιν του Χριστού μας. Αγαπητοί μου για να γίνει ένα έργο φιλανθρωπικό και κοινωνικό είναι ανάγκη να υπάρχει η αγάπη, και αυτοί που έχουν στην καρδιά τους την αγάπη και να τολμούν. Αν καθίσουν με τη λογική να σκεφθούν μερικά πράγματα για τη θεμελίωση, για την κτηριακή ολοκλήρωση, και προ πάντων για τη λειτουργία, τότε δεν το αποφασίζουν ποτέ. Πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις η αγάπη προς τον Θεόν, προς τον θεάνθρωπο και τον άνθρωπον, να είναι το κίνητρο, να είναι εκείνο που θα εμπνέει τον άνθρωπο για να κάνει μια πράξη προσφοράς να διακονήσει τον λαόν, να διακονήσει τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανάγκη βοηθείας. Πολλές φορές άνθρωποι πολύ δικοί μου ήλθαν και μου είπαν: Μα σκεφτήκατε πώς θα λειτουργήσει; Σκεφθήκατε που θα ευρεθούν τα χρήματα ώστε να ολοκληρωθεί κτηριακώς. Και η απάντησίς μου ήταν πάντοτε η ίδια. Έχομε πλούσιο Θεό. Έστω και αν εμείς είμαστε φτωχοί. Και αφού εκείνος υπάρχει και θα υπάρχει, εις τον αιώνα τον άπαντα, γιατί είναι αθάνατος, τότε γιατί εμείς να μεμψιμοιρούμε, να ολιγοπιστούμε, να έρχεται στιγμή που να τα χάνομε κυριολεκτικά, αυτός ο πατέρας ο σπλαχνικός, αυτός ο γεμάτος αγάπη θεός, που την έδειξε την αγάπη του επίσημα επάνω εις τον σταυρόν, αφού έδειξε το μείζον, θα δυσκολευτεί να δείξει το έλλατον;Όταν πρόκειται να βοηθηθεί μια μερίδα μόνον ανθρώπων, μια ομάδα ανθρώπων εμπεριστάτων; Όχι ασφαλως, για αυτό θα πρέπει και να αγαπάμε και να τολμούμε, και ύστερα θα ζούμε το θαύμα και θα γεμίζει η καρδιά μας από χαρά.
15 Μαΐου του 82 θεμελιώθηκε αυτό το Ίδρυμα. Και δε μπορώ να σας πω αδελφοί μου, ότι όταν σκέφτομαι αυτή την ημέρα ο λογισμός μου τρέμει. Ήταν η χειρότερη μέρα για τα Βάτικα. Ένας ανεμοστρόβιλος, μια κακοκαιρία ένας αέρας όχι σαν τους συνηθισμένους των Βατίκων, το χώμα σηκωνόταν πανύψηλο, λες κι ότι έδειχνε τις δυσκολίες που θα συναντούσε αυτό το έργο, μέχρι να ολοκληρωθεί κτηριακά. Αναγκαστήκαμε τον αγιασμό να τον κάνουμε μέσα στον ναό, και ήλθαμε τρείς τέσσερις άνθρωποι και βάλαμε τον λίθον εδώ στα θεμέλια. Σήμερα εγκαινιάζουμε αυτό το έργο. Και για δέστε ο καιρός πόσο ωραίος είναι; Ειλικρινά σας λέγω και με συγκίνηση. Επειδή Μάιος μήνας είναι και έχει ο καιρός ανεβοκατεβάσματα, έκανα θερμή προσευχή και παρακαλούσα τουλάχιστον να μη βρέχει. Αλλά δεν περίμενα ποτέ ότι θα είναι και τόσο καλός. Όμως πιστεύω ότι η καλοσύνη του καιρού σήμερα προδιαγράφει την καλή πορεία του Ιδρύματος στη λειτουργία του. Μέσα σε αυτόν τον χώρον θα στεγαστούν οι άστεγοι, θα απολαύσουν την περιποίηση και θα δοκιμάσουν την χαράν μέσα σε μία ευλογημένη ατμόσφαιρα οι εμπερίστατοι αδελφοί μας. Οι γέροντες και οι γερόντισσες. Που επάνω στην πλάτη τους φέρουν μαζί με το βάρος των χρόνων και τα βάσανα της ζωής και τις πληγές από την πάλη μέσα σε τούτο τον κόσμο επί χρόνια πολλά. Μέσα σε αυτό το Ίδρυμα θα λατρεύεται ο Θεός στο πρόσωπο αυτών των αδελφών μας. Και όλοι μας θα είμαστε κοντά κληρικοί και λαϊκοί, επίσημοι και ανεπίσημοι, Νεαπολίτες και Βατικιώτες, αυτοί που ζουν μόνιμα σε τούτον τον τόπον τον ευλογημένον και οι άλλοι που προέρχονται από δω και ζουν στα άλλα της γης τα μήκη και τα πλάτη και διαπρέπουν και δίδουν την ωραία μαρτυρίας του λόγου και της ζωής. Θα σταθούμε κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους με την αγάπη μας με τη φροντίδα μας την ανύστακτη και προ πάντων με την αδιάλειπτη προσευχή μας να κάνει κι ο Θεός ότι δεν μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να κάνουμε. Διότι αυτό επιτάσσει Εκείνος. Ότι μπορούμε εμείς πρέπει εμείς να το κάνουμε. Κι Εκείνος δε βάζει το χέρι του, ότι δεν μπορούμε εμείς τότε το μπορεί Εκείνος κι έρχεται συμπαραστάτης και βοηθός μας. Η προσευχή μας θα είναι γι αυτούς τους ανθρώπους που εδώ θα αράξουν το ταλαιπωρημένο σκάφος της ζωής τους. Σε τούτο το υπήνεμο λιμάνι. Οι άνθρωποι αυτοί θα βρουν ότι τους λείπει. Ότι ζητάει η καρδιά τους. Και προ πάντων την αγάπη και την συντροφιά και την στήριξη στα τελευταία χρόνια της ζωής τους που είναι και τα κρισιμότερα για τον κάθε άνθρωπο. Οι προσευχές μας θα είναι γι αυτούς ο Θεός να στηρίζει τα πόδια τους που έχουν αδυνατίσει αφάνταστα. Να δυναμώνει την όρασή τους που κι εκείνη λόγω της ηλικίας έχει αδυνατήσει. Να στηρίζει την καρδιά τους που από τους πολλούς χτύπους που έχει κάνει κατά τα χρόνια της ζωής τους και αυτή έχει δημιουργήσει κάποια αρρυθμία. Και προ πάντων να κρατάει το μυαλό τους, για τι το μυαλό είναι πολύ εύκολο να σαλέψει. Είναι πολύ εύκολο να ζημιωθεί από την εγκατάλειψη από τον πονον της αρρώστιας, από τον φόβο του θανάτου. Όλα αυτά αδελφοί μου μέσα σε τούτον τον χώρο θα ιερουργηθούν.
Με πολύ φροντίδα, με πολύ αγάπη και πάντοτε με συναίσθηση της ευθύνης. Δεν θέλω περισσότερα για τον σκοπό του Ιδρύματος να σας πω. Θα δοθεί όπως έχει δοθεί και μέχρι σήμερα και άλλοτε η ευκαιρία, ιδίως στις γιορτές που θα κάνουμε και το Ίδρυμά μας θα πανηγυρίζει κάθε χρόνο στις 2 Μαΐου, αφού τον Άγιο Αθανάσιο πλέον θα έχει προστάτην και βοηθόν και στις γιορτές που θα κάνομε για την πίτα των Χριστουγέννων ή και για κάποιες άλλες ημέρες αφιερωμένες στα γεράματα. Όμως δεν θα ήθελα να σταματήσω την ομιλία μου πριν εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε πρόσωπα και σε φορείς οι οποίοι έχουν δώσει το παρόν από την αρχή μέχρι τούτη τη στιγμή και ζω με την ελπίδα ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι οι υπάρχοντες εις την ζωήν θα είναι συμπαραστάται μας όπως και οι άλλοι που ανήκουν στην εν ουρανώ θριαμβέβουσα εκκλησία και είχαν αγαπήσει τον τόπο και το Ίδρυμα θα προσεύχονται για την καλή πορεία του. Θέλω πρώτα να ευχαριστήσω τον φιλάνθρωπο και ευσεβή λαόν μας με τον οβολόν του τον λίγο ή τον πολύ, έγινε ότι έγινε και θα γίνει στη συνέχεια ότι λείπει κι ότι χρειάζεται. Είμαι υποχρεωμένος εγκαίρως ακαίρως να υπογραμίζω τα αισθήματα του Λακωνικού λαού και να λέγω προς πάσαν κατεύθυνσιν, ότι δεν μοιάζει ο λαός αυτός με τους ανθρώπους που κατοικούν σε άλλα μέρη της φιλτάτης πατρίδος μας. Κι εκείνοι καλοί μπορεί να είναι αλλά οι δικοί μας είναι καλύτεροι. Θέλω στη συνέχεια να επαινέσω το Σωματείο Αγάπη στα Γεράματα, διότι ήταν εκείνο με τους εκλεκτούς ανθρώπους του, που απεφάσισαν με τη συνεργασία και όλων των άλλων φορέων εδώ της Λακωνίας και βεβαίως της Μητροπόλεως, για να γίνει αυτό το Ίδρυμα, αλλά οι ίδιοι είχαν αναλάβει στους ώμους τους την φροντίδα και την ευθύνη. Το έφεραν μέχρις ενός ορισμένου σημείου πολύ καλού, κι εγώ αυτή τη στιγμή εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου προς έναν έκαστον από τα μέλη του και προς τον πρόεδρό τους τον πολύ αγαπητόν μου κύριον Γεώργιον Κολυβόδιακον ο οποίος σήμερα απουσιάζει λόγω ασθενείας κι οπωσδήποτε η απουσία του για όλους μας είναι αισθητή και περισσότερο για μένα. Εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου στο ίδιο πρόσωπο τον κύριον Κολυβόδιακον και στα παιδιά του διότι στη μνήμην του παιδιού του και των αδελφών τους δώρισαν αυτό το οικόπεδο το οποίο είναι αρκετά μεγάλο κι έχει και αύλιον χώρον πλεόν το Ίδρυμα και άλλους ζωτικούς χώρους που θα τους αξιοποιήσουμε και θα είναι πλέον ολοκληρωμένο κτηριακά και ως προς τον περιβάλλοντα χώρον του, χάριν σε αυτή τη μεγάλη ευγενική δωρεά την οποίαν έκανα με πολύ αγάπη. Θα ήθελα να ευχαριστήσω με όλη την καρδιά μου, ας είμαι εγώ ο Πρόεδρος, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ασύλου Ανιάτων της Σπάρτης που προσέφεραν 15000000 στι διάστημα αυτό των ολίγων μηνών γιατί εκείνοι περισσότερο από τον καθένα ξέρουν την αξία του Ιδρύματος και κατά κάποιον τρόπον αντιπροσφέρουν την δωρεά του ύστερα από τις δωρεές τις οποίες ο Βατικιώτικος λαός έκανε προς το Άσυλον Ανιάτων της Σπάρτης όταν είχε αρχίσει να θεμελιώνεται και να προχωρεί εις την ολοκλήρωσή του την κτηριακή και στην άριστη λειτουργία, όπως άλλωστε το γνωρίζετε γιατί συχνά πυκνά και το επισκέπτεσθε. Με πρόλαβε ο κύριος Δήμαρχος, όχι ότι ήθελα να σας κάνω έκπληξη, αλλά με πρόλαβε εκείνος να υπογραμμίσει τα δύο πρόσωπα τα συντελεστικά, για τα σημερινά εγκαίνια. Τον κύριον Γεώργιον Κολυβόδιακον το ένα πρόσωπο και για την κυρία Μαρία Κυριαζοπούλου για την οποία κι εκείνος ομίλησε κι εγώ δεν πρέπει να σιωπήσω. Τα χρήματα δεν έχουν πάντοτε την ίδια αξία. Και δεν εννοώ ότι κάποτε έχομε πληθωριστικά χρήματα. Κάποτε μπορεί να έχει κανείς ανάγκη πολύ μεγάλη για 10000 δρχ. Αν εκείνη τη στιγμή κάποιος του τα προσφέρει, του έδωσε έναν πολύτιμον θησαυρόν. Σε μια κρίσιμη στιγμή της πορείας αυτού του Ιδρύματος παρουσιάστηκε από τον Θεόν σταλμένη η κυρία Μαρία, για να προσφέρει την δωρεάν της, που δεν ήταν από τα πλούτη της αλλά από τις αιματηρές οικονομίες της και τις οποίες οικονομίες είχε συγκεντρώσει και τις διέθεσε στην μνήμην των ευλογημένων γονέων της και του πολύ αγαπημένου της συζύγου. Ευγνωμονούμε την κυρία Μαρία κι ευχόμεθα για την ανάπαυση των προσφιλών της κεκοιμημένων. Στη συνέχεια θέλω να ευχαριστήσω μεταθανατίως τον κύριο Παρασκευάν Κοντραφούρην και τον Δημήτριον Παυλάκην οι οποίοι ετίμησαν το Ίδρυμα με διαθήκες και άφησαν μια σεβαστή περιουσία η οποία όταν θα περιέλθει στα χέρια του Ιδρύματος θα αξιοποιηθεί μέχρι δραχμής, γιατί αυτή την ευαισθησία θέλω να την έχω προσωπικά και οι συνεργάτες μου, γι αυτούς οι οποίοι προσφέρουν εκ του υστερήματος ή εκ του περισσεύματος και εναποθέτουν αυτή τη δωρεά στα χέρια τα δικά μας. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω και να επαινέσω τον Συνδεσμον Νεαπολιτών Αττικής «Ο ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ» διότι από τους πρώτους που συνέτρεξαν είναι και ο σύνδεσμος με τους κατά καιρούς ευλογημένους και λαμπρούς προέδρους και με τα έντιμα μέλη. Έκαναν αυτήν τη αρχή έχουν στην σκέψη τους και στην καρδιά τους το Ίδρυμα. Είμαι σίγουρος ότι και στο μέλλον, θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Επίσης να ευχαριστήσω ευγνωμόνως τους αδελφούς Δημήτριον, Σταύρον και Παναγιώτην Χαραμήν, απόδημα παιδιά μας που ζουν στην Αμερική. Έδωσαν ένα σοβαρό ποσόν και ολοκληρώθηκαν δύο θάλαμοι με αυτό και πήραν και το όνομά τους. Τους ευγνωμονούμε και ευχόμεθα να έχουν υγεία και ο Κύριός μας να στέφεται κοντά τους όταν πονάν και νοσταλγούν τα Βάτικα να στέκεται ενισχυτής και παρηγορητής, αλλά και να τους διευκολύνει να κάνουν τα ταξίδια τους για να τους χαιρόμαστε κι εμείς, όταν πρέπει και όπως πρέπει. Επίσης τον κύριον Δημήτριον Π. Κοντομηνάν ευχαριστώ για την μεγάλη δωρεά του και είμαι σίγουρος ότι θα επακολουθήσει και άλλη. Τον καμαρώνει η Ελλάδα γιατί είναι μια προσωπικότης και είναι ένας φορέας οικονομικός και οπωσδήποτε είναι χρήσιμος και για τον τόπο μας όπως και για την υπόλοιπη χώρα μας. Επίσης ευγνωμονώ και ευχαριστώ τον κύριο Χαράλαμπον Σαραντίτην, τον λαμπρόν χριστιανόν που κατάγεται από τα Βατικα και με τιμά με τον σεβασμό του και την αγάπην του, όπως κι εγώ με την φιλία μου. Επίσης τον κύριον Μηνάν Δερμάτην τον Αντώνιον Ψαρράκην και τα αδέλφια Γεώργιον και Όλγα Δημητρίου Μιχαλέτου και ήταν ευεργέται και στην τσέπη μου αυτή τη στιγμή έχω μια επιταγή δική τους 1000000, όπως επίσης έχω και μια επιταγή 1000000 του κυρίου Χαραλάμπους Αλειφέρη από τη μακρινή Αυστραλία. Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον κύριον Ιωάννην Κοτσώνην για την μεγάλη προσφοράν του στο Ίδρυμα. Δεν θα ήθελα να τελειώσω εάν δεν ευχαριστούσα ευγνωμόνως τους κληρικούς της Μητροπόλεως όλης, τους κληρικούς των Βατίκων με επικεφαλής τους δυο εφημερίους της Νεαπόλεως, τον πατέρα Δημήτριον Καλαγιάκον και τον πατέρα Παναγιώτην Αρώνην εις τους ώμους μάλιστα τους νεανικούς και ισχυρούς του οποίου εναπέθεσα και την διεύθυνση αυτού του Ιδρύματος. Δηλαδή την φροντίδα και την ευθύνη για την καλή του λειτουργία. Τους ευγνωμονώ, τους ευχαριστώ, τους επαινώ σαν επίσκοπός τους, προϊστάμενός τους και προπάντων ως πατέρας τους και μπορώ να σας πω ότι αισθάνομαι μια αγία υπερηφάνεια διότι έχω εκλεκτούς κληρικούς, που και τον πόθο μου ακόμη τον κάνουν τραγούδι και προσπαθούν και τα σχέδια τα δικά μου κι εκείνοι να τα υλοποιήσουν και πριν εγώ να προβώ εις την υλοποίησή τους. Θέλω να ευχαριστήσω τα μέσα της ενημερώσεως, τα ραδιόφωνα, την τηλεόραση της Σπάρτης, τα ραδιόφωνα της Νεαπόλεως, όλες τις εφημερίδες των Βατίκων και όλοι ξέρουμε τι προορισμό και τι αποστολή έχουν τα ΜΜΕ και πόσο μπορεί να διευκολύνουν όλους μας στην επίτευξη των σκοπών που θέτουμε εκάστοτε. Θέλω ακόμα να επαινέσω τον κύριο Μαραβέλια που ο ίδιος έκανε τα σχέδια δωρεάν και επέβλεψε μέχρις ενός ορισμένου σημείου βεβαίως την καλήν εξέλιξη της ανοικοδομήσεως του κτηρίου. Εύχομαι όλα τα καλά του Θεού στον ίδιον και στο σπίτι του. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε όλους εκείνους που εργάστηκαν.Προς τους Γεώργιον Κουτσούκαλην, Ιωάννην και Χρυσάνθη Φρατζέσκου, Νικόλαον Τσαλαβούταν Δημήτριον Τσαλαβούταν, Ευστράτιον Γεωργουδήν, Παρασκευάν Σωτήραλην, Νικόλαον Κοντόν. Μη μου πείτε ότι αυτοί αφού επληρώθηκαν, γιατί εσείς τους ευχαριστείτε; Σας λέγω λοιπόν ότι δεν περνάνε τα λεπτά. Μπορεί να έχεις λεπτά, να τα προσφέρεις και να τα σκορπίσεις και να μη γίνει σωστή δουλειά. Άρα λοιπόν χρειάζεται να τους ευγνωμονούμε και δια την κατανόησή τους και δια την καλή εργασία την οποία έκαμαν, όπως άλλωστε και σεις θα ιδείτε, αλλά σας λέγω και αυτό, ότι η καλή συνεργασία με τον υπεύθυνο είναι εκ των ον ουκ άνευ. Άφησα τελευταίους να επαινέσω το ζεύγος Σταύρον και Ακατερίνη Δεληγιάννη. Οι οποίοι τόσο πολύ με ενθουσίαζαν όσες φορές επισκεπτόμουν το Ίδρυμα που έλεγα. Όταν έχω αυτούς τους συνεργάτες μπορεί να κοιμάμαι ήσυχος. Εκείνοι εξεβίασαν ακόμη και τη φύση να βγάλει πράσινο και να μας κάνουν μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα να εκπληττόμεθα και να θαυμάζουμε. Όταν εργάζεται κανείς με τα χέρια του ονομάζεται εργάτης. Όταν εργάζεται με τα χέρια του και το μυαλό του λέγεται τεχνίτης και όταν εργάζεται με τα χέρια του το μυαλό του και με την καρδιά του ονομάζεται καλλιτέχνης. Καλλιτέχνες είναι αυτοί, τους επαινώ και τους συγχαίρω και εύχομαι να έχουν υγεία και να μας βοηθούν και σε αυτό το έργα και σε άλλα, ώστε να ομορφαίνει ο τόπος μας. Να ευχαριστήσω όλους εκείνους οι οποίοι προσέφεραν είδη. Τα είδη της κουζίνας ανωνύμως και επωνύμως και αν κάποιους λησμόνησα εύχομαι με όλη μου την καρδιά ο Κύριός μας που γνωρίζει εκάστου την ηλικίαν και την προσηγορίαν, όπως η βαθυστόχαστη ευχή του Μ. Βασιλείου μας λέγει, να τους ανταποδώσει πολλαπλάσια. Θέλω να επαινέσω ακόμη πριν τελειώσω, τα παιδιά μας, που με τις παραδοσιακές στολές τους μας στολίζουν και το Ίδρυμα και εμάς που είμαστε κοντά τους μας κάνουν να καυχόμεθα γι αυτά τα παιδιά. Να ευχαριστήσω και τις κυρίες οι οποίες ετοίμασαν πολλά και καλά γλυκά όλοι άλλωστε θα τα δοκιμάσετε και εύχομαι να έχουν πάντοτε χαρά στην καρδιά τους και να τους χαρίζει ο Θεός ότι επιθυμεί η ευλογημένη ψυχή τους. Να ευχαριστήσω τους κατοίκους άλλων περιοχών οι οποίοι με την παρουσία τους με πούλμαν λαμπρύνουν και την τελετήν και κάνουν κάτι που πάντοτε το ονειρεύομαι. Γιατί μη νομίζεται ότι ένας μόνον είναι ο σκοπός των φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων. Η εξυπηρέτησις μερικών ανθρώπων εμπεριστάτων που εδώ θα στεγαστούν. Είναι η αναβαθμίσις η πνευματική του τόπου. Είναι η ένωσις, η συνένωσις είναι η ενότητα του λαού μας, η οποία πραγματοποιείτε σε τέτοιες τελετές, υπάρχουν Σπαρτιάτες που δεν έχουν ποτέ έλθει στη Νεάπολη. Ήλθαν σήμερα κοντά σας. Για να πούνε και σε σας το εύγε. Όπως κάποτε εσείς είπατε το μπράβο σ αυτούς όταν εγκαινιαζόταν το Γηροκομείο της Σπάρτης και το Άσυλον Ανιάτων. Κι όπως Σπαρτιάτες και Νεαπολίτες σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα σύντομο θα πάμε και στους Μολάους για να επαινέσουμε κι εκείνους. Ήλθαν λοιπόν η Χριστιανική Ένωση της Λακωνίας «Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΩΝ» και προσέφεραν και χρήματα. Οι εκδρομείς από τη Σκάλα. Η ενορία της Σκάλας. Οι ενορίες της Σπάρτης αντιπροσωπευτικά. Η ενορία της Ελαφονήσου και η ενορία των Μολάων με πούλμαν και με επικεφαλής τους κληρικούς. Όλοι να έχετε την ευλογία του Θεού, να ευλογεί και να αγιάζει τη ζωή σας με την παρουσία του, παντοτινή την αναστάσιμη χαρά στις καρδιές σας και όλοι μαζί να χαρούμε αυτό το έργο, που είναι έργο συλλογικής προσπαθείας και έργο πολλαπλής πνευματικής και άλλης ευκαιρίας. Ο Θεός μαζί σας.»
